Talisman Reisverslag 

Rondreis door Rwanda

Reis door het land van de duizend heuvels

Afrika voelt voor mij altijd als thuiskomen. Dit keer staat Rwanda op de planning, een bestemming waar ik nog niet eerder ben geweest. Ik heb er enorm veel zin in en ben heel benieuwd naar dit kleine land. Dat Rwanda een roemrucht verleden heeft, blijkt maar weer wanneer bijna iedereen die hoort dat ik naar Rwanda ga, dezelfde vraag stelt. ’’Rwanda, is dat wel veilig?’’ Daar kan ik volmondig ja op antwoorden. Rwanda is één van de veiligste Afrikaanse landen om te bereizen. Bovendien is het ook één van de schoonste landen. 

ONE & ONLY NYUNGWE HOUSE

Na een nacht in Kigali staat Nyungwe National Park op het programma. Ik vlieg vanuit Kigali met RwandAir naar Kamembe, in het zuidwesten van het land. Daar staat mijn chauffeur/gids Dalida al te wachten. Een vrouwelijke chauffeur/gids is niet heel erg gebruikelijk in Afrika, maar ook hierin is Rwanda een voorbeeld.

De rit van het vliegveld naar One & Only Nyungwe House duurt ongeveer 45 minuten en gaat door een prachtig landschap. Groene heuvels, met overal dorpjes, en op de achtergrond Lake Kivu. Het land is groen en vruchtbaar en hoe dichter we bij One & Only komen, hoe meer theeplantages ik zie. Bij aankomst in het hotel word ik verwelkomd met de klanken van traditionele Afrikaanse trommels. Wauw, One & Only is een prachtige plek, midden tussen de theeplantages met de groene bergen van Nyungwe op de achtergrond. Ik onderneem deze dagen een canopy walk en chimpansee tracking. Tijdens deze activiteiten leer ik onzettend veel over het tropisch regenwoud. Helaas is het daarna alweer tijd om One & Only Nyungwe House te verlaten en begint de terugrit naar Kigali. Een lange reis van zo’n 6 uur. Onderweg zie ik weer groene heuvels, dorpjes en overal langs de weg lopen vrouwen in kleurrijke gewaden met grote trossen bananen, rieten manden vol theebladeren of zakken aardappelen op hun hoofd. Het blijft me verbazen hoe ze dat allemaal op hun hoofd meesjouwen. Zelfs mannen met meterslange boomstronken op hun hoofd. Schoolkinderen zwaaien en roepen naar ons. Je bent hier echt in Afrika.

KIGALI

De volgende dag breng ik in en rondom Kigali door. ’s Ochtends staat er ‘Umuganda’ op het programma. Alle vrouwen en mannen tussen de 18 en 65 jaar zijn tijdens Umuganda verplicht community work te doen voor hun gemeenschap. Tijdens Umuganda wordt er rotzooi opgeruimd (Rwanda is niet voor niets één van de schoonste landen ter wereld!), maar er worden bijvoorbeeld ook straten gemaakt of huizen gebouwd. Net wat er nodig is. Tijd om de handen uit de mouwen te steken! Ik ga helpen een straat te repareren in een stadswijk in Kigali. Samen met de bevolking van de wijk waar ik naartoe ben gegaan ben ik hard aan het werk. Het voelt goed om letterlijk een steentje bij te kunnen dragen. Bovendien levert het ook interessante ontmoetingen en gesprekken op. ’s Middags bezoek ik Bugasera, een zogenaamd ’reconciliation village’. In dit dorp leven overlevenden van de genocide samen met daders en verraders. Je kunt je bijna niet voorstellen dat het mogelijk is om bijvoorbeeld langs de moordenaar van je familie te wonen, maar toch gebeurt het hier. De daders moesten terugkeren naar hun dorp en om vergeving vragen bij de overlevenden. Dit heeft uiteraard tijd gekost, in het begin overheerste er aan beiden kanten vooral angst. Maar uiteindelijk is het gelukt om te vergeven en vooruit te kijken. We worden hartelijk welkom geheten en krijgen vervolgens verhalen van zowel een overlevende als een dader te horen. Beide verhalen zijn erg indrukwekkend. Daarna wordt er samen gedanst en gedronken en spelen we met de kinderen van het dorp. Ik was wat sceptisch maar iedereen hier lijkt oprecht te hebben vergeven en gelukkig samen te leven. Vervolgens bezoek ik een community project, waar vrouwen zogenaamde peace baskets maken. Dit project is opgezet om de vrouwen van daders en slachtoffers met elkaar aan het werk te krijgen en te praten over alle gebeurtenissen, en als een soort van therapie.

MAGASHI CAMP
Tijd voor safari! Ik heb ontzettend veel zin om een paar dagen in de bush te verblijven en ben erg benieuwd naar Akagera National Park en Magashi Camp. Akagera is een park dat in ontwikkeling is. Magashi Camp, mijn accommodatie voor de komende nachten, is pas een paar maanden open en de dieren moeten dan ook nog wennen aan de aanwezigheid van mensen. Maar de sightings de afgelopen maanden zijn veelbelovend dus ik kijk er enorm naar uit. 

Tijdens de game drives deze dagen word ik niet teleurgesteld. Je moet hier wat meer moeite doen om dieren te zien, maar daar tegenover staat dat je telkens dat fantastische landschap en uitzicht hebt. En misschien nog wel belangrijker; Magashi Camp ligt in een privéconcessie in Akagera. Je komt dan ook hooguit een ander voertuig van Magashi tegen, maar zelfs dat heb ik niet meegemaakt. De hele wildernis voor jezelf, beter kan eigenlijk niet.

Onze gids Jason is een topper. Tijdens de verschillende game drives zien we dan ook veel bijzondere dieren, die totaal niet gestresst zijn wat bijzonder is omdat de concessie nog niet zo lang geopend is. We zien de Magashi leeuwentroep; 11 stuks met een paar jongen en een prachtig mannetje met mooie manen. Verder zien we olifanten, giraffen, waterbokken, impala’s, nijlpaarden, veel vogels en bijzondere kleine dieren zoals een elephant shrew, water mongoose en genet kat. Maar ook een luipaard mag niet ontbreken. Rondom Magashi Camp zijn in de afgelopen tijd al 16 verschillende luipaarden geteld, een bijzonder hoog aantal. Voor de afwisseling is het ook leuk om een boottocht te ondernemen. Vanaf het water heb je toch een heel ander perspectief. Drinkende olifanten, gigantische krokodillen, kuddes buffels, zeer zeldzame silver monkeys ook tijdens de boottocht hebben we geluk!

Tussen de game drives door is het heerlijk vertoeven in het kamp. Ik voel me hier direct thuis en je merkt dat iedereen, management en staff, gelijk is. Een hele fijne sfeer! Ik word ontzettend in de watten gelegd met heerlijke maaltijden en drankjes. Er is zelfs tijd voor een duik in het zwembad.

BISATE LODGE

Helaas is het na twee dagen tijd om afscheid te nemen. Ik vertrek in stijl; per helicopter. Vanuit de lucht zie ik de laatste kuddes olifanten en buffels onder me verdwijnen. Ik vlieg naar het noorden van Rwanda, naar Musanze. Dit is de uitvalsbasis voor een volgend hoogtepunt van mijn reis, de gorilla tracking in Volcanoes National Park. Maar voordat het zover is, bekijk ik de komende dagen eerst nog een paar prachtige accommodaties. Singita Kwitonda Lodge & Kataza House, Sabyinyo Silverback Lodge en Bishops House.

Het landschap in het noorden van Rwanda is groen, de grond is hier het meest vruchtbaar en dit gebied is dan ook het dichtstbevolkt van het land. Het lijkt hier ook meer ontwikkeld. Er worden hier veel aardappels geteeld en je ziet dan ook regelmatig mannen op hun fiets met 300 kg aardappels erop, die berg op en berg af gaan.

Ik heb het geluk dat ik een nacht in Bisate Lodge mag verblijven. De aankomst is al erg mooi, je ziet de lodge op een heuvel liggen. Bij aankomst staat een gedeelte van de staff te zingen en trommelen en word ik hartelijk welkom geheten. Bisate Lodge is uniek, qua bouwstijl en inrichting. En het uitzicht op de Karisimbi en Bisoke vulkanen is prachtig. Wat een fantastische plek! Werkelijk alles klopt hier, tot in de allerkleinste details.

En dan is eindelijk de grote dag aangebroken; de dag van de gorilla tracking! Om 5.15 wordt ik gewekt. Na een heerlijk ontbijt krijg ik alle benodigde spullen van Bisate Lodge aangemeten. Beenkappen, handschoenen, regenjas, lunchbox. Ik ben er klaar voor! Om 07.00 uur moet ik bij het hoofdkantoor van de Rwanda Development Board zijn. Daar komt iedereen die vandaag de tracking gaat doen samen. Het is er al druk en in de mensenmassa zie ik ineens een bekend gezicht... Louis van Gaal. We worden allemaal ingedeeld in groepen van 8 personen. We hebben een vrouwelijke gids en na wat uitleg over de gorilla familie die we gaan bezoeken (Amahoro) rijden we naar het startpunt van de tracking. Daar staan dragers klaar en voor ongeveer 10 dollar nemen zij je rugzak mee tijdens de tracking.

We gaan op pad, de eerste 20 minuten lopen we door een dorpje en plantages totdat we bij de parkgrens komen. We hebben geluk want voordat we echt het park in gaan zien we al een golden monkey door de bomen slingeren. Bij de parkgrens wordt er contact gelegd met de trackers. Goed nieuws: de gorilla familie is gevonden en ze zijn ongeveer 45 minuten tot een uur lopen bij ons vandaan. Dat is dus dichtbij! De tracking gaat geleidelijk aan door dichte begroeiing met af en toe een prachtig uitzicht op de vulkanen. We zijn een half uurtje bezig als er voorin de groep wat rumoer ontstaat. We moeten plotseling snel aan de kant en al gauw blijkt waarom. Er komt ineens een gorilla het pad op, om op nog geen meter afstand van me weer de struiken in te verdwijnen. Heel bijzonder en onwerkelijk deze eerste ontmoeting, de gorilla’s zijn dus dichter naar ons toe gekomen. We laten onze rugzakken achter, alleen camera’s mogen mee, en gaan dan op zoek naar de rest van de gorilla familie. Echt een fantastisch moment als we ze zien, er zit een silverback op een bamboebos te eten en vlak daaronder zit een prachtig vrouwtje. Het uur dat volgt is bijna onwerkelijk, ik had niet verwacht dat ze zo dichtbij zouden komen. Het is een hele mooie groep met 2 silverbacks, vrouwtjes, tieners, baby’s (zelfs een pasgeboren baby van nog geen dag oud). De baby’s zijn ontzettend schattig, de tieners wat ondeugend. We kruipen door de bosjes en zijn op een gegeven moment helemaal omringd door gorilla’s. Voor me, achter me en zelfs boven me. Een baby komt naar mij toe en aait me over mijn arm, wauw. Wat een unieke ervaring, en soms ook een beetje spannend als ze naar je toe komen rennen. Het uur vliegt voorbij... ik vind het lastig om afscheid te nemen en op de terugweg voel ik me best wel emotioneel. Wat een prachtige ervaring en wat een voorrecht dat ik dit heb mogen meemaken.

Martine Claessens - Product Manager Africa

Talisman travel design